House of the Ae's and the Ys'

House of the Dragon, het nieuwste telg in live-action adapties die zich afspelen in de wereld van A Song of Ice and Fire, de prequel-reeks dat zich generaties voor Game of Thrones plaats vind, heeft met aflevering 10 haar eerste seizoen afgesloten. Niet zozeer met een knal, maar wel met het sinistere voorgevoel voor wat er zich in de toekomst zal plaatsvinden.

SPOILER WARNING

Met Aegon nu gekroond als koning word Rhaenyra in het hoekje geduwd. Vanuit haar hoofdkwartier in Dragonstone, met de constante kreten voor oorlog die rond haar hoofd vliegen, probeert ze met zelfbedwang wat er van haar macht als rechtmatige opvolger over blijft haar koninkrijk bijeen te houden.

Wanneer Corlys Velaryon, de Sea Snake, zijn huis bij die van Rhaenyra voegt in de strijd tegen de Greens worden de draken uitgezonden om haar bondgenoten hun eed aan te roepen. Lucerys heeft met ongeluk het pad moeten kruisen met Aemond. Nog vol met verachting voor de jonge prins die zijn oog heeft gekost, achtervolgde hij Lucerys op Vhagar, met de dood van Lucerys en zijn draak Arrax als gevolg.

Rhaenyra krijgt uiteindelijk het trieste nieuws te horen en eindigt de aflevering, en dit seizoen, met een blik vol woede en haat die recht door je scherm boort.

House of the Dragon speelde op het beste uit diens voorganger Game of Thrones en wat het bronmateriaal bij velen zo aantrekkelijk maakt. De karakters, met name de sterke vrouwen die de twee rivaliserende facties representeren, hun relaties met elk ander, de politieke intrige in een koninkrijk op het randje van oorlog, en dat alles gekleurd in een tint van grijs.

Het conflict tussen Rhaenyra en Alicent is meer dan een vriendschap dat verzuurd is geraakt, beide zijn vrouwen in posities van grote macht maar met tegengestelde uitoefeningen ervan. Alicent houd de status quo op en oefent haar invloed uit in de achtergrond, terwijl Rhaenyra, door haar twee schoondochters mee naar de oorlogstafel te nemen aantoont dat zij in de voorgrond altijd hun plaats hebben verdient. De wereld van Westeros is gebouwd op het conflict tussen ambities, persoonlijke idealen, culturele normen en waarden die elks net zo fragiel zijn als de levens die ze hooghouden. House of the Dragon heeft bewezen dat het zulk verhaal kan vertellen en heeft daardoor de cynische schaduw van het laatste seizoen van Game of Thrones van zich af kunnen werpen.

Desondanks dat de reeks de verleden weken de aandacht heeft moeten delen met Rings of Power, bleef House of the Dragon zich sterk houden op zowel kritiek als narratief vlak met een kwaliteit dat week na week, aflevering na aflevering consistent bleef en ons deed snakken naar meer.

The Black Queen was een aflevering als elk ander in dit seizoen, maar met de krachtige blik van de gelijknamige koningin van de Blacks belooft House of the Dragon dat het nog lang niet voorbij is en dat we onze riemen mogen vastmaken voor wat er komen zal.

Let the Dance of Dragons begin.